ŞÎVERA ŞKESTÎ

Bİ BEZEKÊ ÇÛME ROJÊN BERÊ Û HATİM

ŞÎVERA ŞKESTÎ

 Hê li hevîya zayîna payizê nemayî miribû  wê salê havîn. Dara gûzê beravêt ji xemgînîya xwe. Payîza dizê havînê jî şaşwaz bû. Hişê wî tevûlev bû. Rez xera kirin bêdem û bê'êman

(12)

GÛZA DÛRÎYAN

Kêtin êgir her sê zîpên sê zîpan jî wê biharê
Te xera kir rezên min bê'eman û bêdem
(99)

"Aş  ji dur ve dişibîya jineke porgewez a ciwan û bedew ya bi destên darên gûzê yên demsalan xwe lêpêçayî û lûleya tifinga ji bejna xwe mestir avêtî ser milan."

(112)

"Stirî nas in dawîyadawî
Heke gul biderizîne dijwar xwînî dike"

Bi xwelîyê re dikenî li êgir digirîya.

Bi qewlê min "Ağaç Kürtleri"

Aklı bir üzüm havada, bir salkım uzak duruyor benden. iki budanmış dalın ucu gibi akıyor gözlerinin beyazı. Üstlerinde bir boğum buğu ovallenmiş, çerçevelenmiş kırık cam kirliliğinin giriliği.

Ötesi kılcal düş atıkları, görülmüyor. Salya sümük ağlayan ağacın dilini dişleyen elmalarını temizliyordur içinden kimbilir? içimdeki ses dışımdaki sese "Ben bir ağaç kürdüyüm" diye seslendiğinde bakabildim adamın yüzüne.  Ceviz gibi sünmüştü dudaklarının üstü ıslak deri ölüsü, ceviz sarısı altı  örtülü vişne çürüğü. Geçenlerde bir markette gözüme ilişen o turuncu kahve kupası geldi aklıma. Üstünde "Daha çok sen" yazılı Cafe Crown kupası. dudaklarını yanlara büzerek gülümsedi bana. İçim bi hoş "Koş iki kupa kahve  kap gel diyor üzümsüyorum dudaklarımı. Ona bir ağaç kürdü olduğumu belli etmemeliyim.. Buğularında sisleri  kurumuş gözlerimin fitilleri yandı. Ben bir ağaç kürdüyüm, ayna olmadan da yüzümün yaprak yaprak düştüğünü görebilirim...